Er komt een moment — meestal stil, haast onmerkbaar — waarop je beseft: dit leven voelt niet meer als van mij.
Je doet wat er van je verwacht wordt. Je zorgt. Je lacht. Je functioneert.
Maar vanbinnen… is het stil geworden. Té stil.
Alsof je stukje bij beetje verdwijnt in de rollen die je speelt.
Je leeft. Maar niet écht.
Je overleeft. Op automatische piloot.
En dat is precies de weg van de minste weerstand.
Inhoudstafel:
- Hoe weet je of je op automatische piloot leeft?
- Het leven op het pad van de minste weerstand
- Waarom is het zo moeilijk om eruit te stappen?
- De weg van de meeste weerstand is de enige weg terug naar jezelf
- Het leven op het pad van de meeste weerstand
- Wat je nodig hebt om terug te keren naar jezelf
- Waar sta jij vandaag?
Hoe weet je of je op automatische piloot leeft?
Als je je herkent in het volgende, is de kans groot dat je al een tijd meegaat in een leven dat niet écht van jou is:
- Je voelt je vaak leeg, alsof er iets ontbreekt.
- Je bent altijd ‘aan’, maar je batterij is leeg.
- Je maakt keuzes op basis van wat hoort of verwacht wordt.
- Je zet jezelf op de laatste plaats, keer op keer.
- Je stelt dromen uit tot ‘het juiste moment’.
Je houdt je sterk, terwijl je vanbinnen breekt.
Je leeft op routine, op gewoonte, op wat veilig voelt — zelfs als het je leegzuigt. Je volgt de weg van de minste weerstand.
Het leven op het pad van de minste weerstand…
Stel je voor.
Je wordt wakker met een zucht, niet omdat je moe bent, maar omdat er wéér een dag begint die niet van jou voelt.
Je stapt uit bed, zet koffie, smeert boterhammen, en je glimlacht naar je kinderen terwijl je hoofd al vol zit met ‘to-do’s’.
Je zegt ja tegen die extra taak op het werk, want ‘tja, anders doet niemand het’.
Je scrollt ‘s avonds gedachteloos door Instagram, terwijl je partner naast je zit, maar jullie écht contact is alweer weken geleden.
Je bent zó goed geworden in ‘het volhouden’ dat je amper nog merkt dat je vooral overleeft.
En als je eindelijk alleen bent…
Voel je een leegte die je niet meer kunt negeren.
Een gevoel van: Is dit het nu?
Je huilt misschien even. Stilletjes. Zodat niemand het hoort.
Voor mij voelde het leven op het pad van de minste weerstand zo.
Voor jou?
Maar als het dan zo’n impact heeft, waarom blijven we daar dan?
Waarom is het zo moeilijk om eruit te stappen?
De automatische piloot is verleidelijk. Hij voelt vertrouwd.
Hij houdt je weg van moeilijke vragen, ongemakkelijke gevoelens, en het risico op afwijzing.
Want zodra je echt voor jezelf kiest, komen er oude angsten boven:
- Wat als ik mensen teleurstel?
- Wat als ik egoïstisch lijk?
- Wat als ik faal?
Het is makkelijker om mee te blijven draaien. Om te doen wat je altijd al deed. Maar dat gemak is schijn. Want diep vanbinnen weet je: zo wil ik het niet meer. Dit kan ik niet lang meer volhouden.
De weg van de meeste weerstand is de enige weg terug naar jezelf.
De weg van de meeste weerstand is niet comfortabel, maar het is wél bevrijdend.
Het is het pad waarin je:
- Eerlijk durft te zijn over wat niet meer klopt.
- Je grenzen leert voelen en uitspreken.
- Durft te kiezen voor jezelf, ook als dat ongemakkelijk voelt.
- De moed vindt om te vertragen en écht te voelen.
- Niet langer wacht op toestemming van anderen om je leven te veranderen.
Het is het pad naar een leven dat wél klopt. Vanbinnen én vanbuiten.
Het leven op het pad van de meeste weerstand…
Stel je dit voor…
Je wordt wakker en voelt onrust — maar je loopt er niet van weg.
Je weet: dit is het begin van iets nieuws.
Je zegt “nee” tegen iets wat je altijd deed, en je hart bonkt in je borst, maar ergens voelt het als thuiskomen.
Je plant tijd in voor jezelf, ook al zegt je hoofd: “egoïstisch!”
Je praat eerlijk met je partner over wat je écht nodig hebt.
Je meldt je ziek, niet omdat je fysiek kapot bent, maar omdat je ziel al maanden aan het roepen is: “ik kan niet meer“.
Je schrijft, je huilt, je beweegt, je ademt.
Je kiest. Elke dag een beetje meer voor jezelf.
Het is pijnlijk. Onzeker. Soms eenzaam.
Maar je voelt ook: ik leef weer.
Je kijkt in de spiegel en herkent haar weer — die vrouw met vuur in haar ogen en zachtheid in haar hart.
Jij. Zonder masker.
Wat je nodig hebt om terug te keren naar jezelf?
Je hoeft het niet allemaal ineens te weten.
Wat je wél nodig hebt, is de bereidheid om stil te staan.
Om jezelf eerlijk in de ogen te kijken.
Om te stoppen met vluchten voor dat knagende gevoel dat er meer moet zijn of die ongemakkelijke gevoelens.
En laat me eerlijk met je zijn:
Ook ik kies soms nog voor de weg van de minste weerstand. Op momenten dat ik moe ben, er geen zin in heb of weet dat je sommige zaken gewoon beter loslaat. Dan ben ik mild voor mezelf!
Niet omdat ik niet beter weet, maar omdat het pad van échte groei blijft schuren en energie vraagt. Zelfleiderschap is geen eindbestemming. Het is een levenslang proces van weer en weer opnieuw kiezen.
Voor jezelf. Voor waarheid. Voor verbinding.
Soms gaat dat moeiteloos.
Soms is het zwaar.
Maar telkens wanneer ik de weerstand durf aan te gaan,
vind ik een diepere laag van mezelf terug.
En het leven op dit pad is het meer dan waard.
Waar sta jij vandaag?
Als je voelt dat het leven op het pad van de minste weerstand over jou gaat — dat je vastzit, dat je jezelf kwijt bent — weet dan dat je niet de enige bent. En dat er een weg uit is. Die begint bij bewustwording.
Daarom maakte ik een eenvoudige, maar krachtige tool:
de Automatische piloot quiz.
Deze quiz helpt je ontdekken of jij nog leeft vanuit patronen die je klein houden, of je keuzes maakt op basis van angst of innerlijke vrijheid, en wat jouw eerste stap kan zijn om terug te keren naar jezelf.
Vraag hier gratis de Automatische piloot quiz aan
Je hoeft het niet alleen te doen.
Maar je kan nu wél kiezen.
Veel liefs
Maike
